[Αφιέρωμα] Vive le cinéma! Η ξεχωριστή τριασδιάστατη έκθεση της έβδομης τέχνης

Η ιδέα ότι ο κινηματογράφος μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από μια δισδιάστατη προβολή σε μια οθόνη είναι τόσο παλιά όσο το ίδιο το μέσο. Από τις πρώτες μέρες του, κινηματογραφιστές και καλλιτέχνες έχουν διερευνήσει τη γλώσσα και τις δυνατότητες της ταινίας, τόσο στη μεγάλη οθόνη όσο και πέρα από αυτήν. Αυτό σύντομα οδήγησε στο να θεωρηθεί η ταινία ως η «έβδομη τέχνη» μεταξύ των σύγχρονων μορφών τέχνης.

Αυτή η άποψη για τον κινηματογράφο ήταν πάντα σημαντική τόσο για το IFFR όσο και για το Eye. Για παράδειγμα, ο πρώτος διευθυντής του Filmmuseum στην Ολλανδία, Jan de Vaal, οργάνωσε προβολές στο Μουσείο Stedelijk του Άμστερνταμ. Από αυτή την άποψη, λένε και τα αθάνατα λόγια του πρώτου διευθυντή του φεστιβάλ του IFFR, Χούμπερτ Μπαλς: «Ο κινηματογράφος είναι τέχνη».

Η έκθεση Vive le cinéma!

Σηματοδοτώντας 50 χρόνια από το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ και 75 χρόνια του Eye Filmmuseum, το μουσείο κάλεσε πέντε κορυφαίους κινηματογραφιστές από πέντε ηπείρους να συμμετάσχουν στην έκθεση Vive le cinéma! Οι σκηνοθέτες κλήθηκαν να δημιουργήσουν ένα έργο που εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες του τρισδιάστατου εκθεσιακού χώρου αντί για τη δισδιάστατη κινηματογραφική οθόνη. Ο καθένας από αυτούς έκανε μια κινηματογραφική εγκατάσταση που διερευνά τα όρια της δουλειάς τους και την τέχνη του κινηματογράφου γενικότερα. Με αυτόν τον τρόπο, το Eye και το IFFR γιορτάζουν την απεριόριστη δύναμη και ποικιλομορφία του παγκόσμιου κινηματογράφου, που είναι τόσο ζωτικό μέρος του προγραμματισμού τους.

Με πέντε νέα έργα πραγματικών δημιουργών IFFR, Vive le cinéma! δείχνει πόσο επίκαιρη είναι η άποψη οτι ο κινηματογράφος αποτελεί την έβδομη τέχνη ακόμα και σήμερα, καθώς και πόσο συναρπαστικό είναι να διερευνήσουμε τις δυνατότητες του κινηματογράφου σε τρισδιάστατο χώρο. Η έκθεση συνοδεύεται από πρόγραμμα ταινιών, συζητήσεις και άλλες δραστηριότητες.

Σε συνεργασία με το πρόγραμμα IFFR Critics ‘Choice VII On Positionality, έγιναν πέντε νέα βίντεο δοκίμια για να πλαισιώσουν τα έργα που εκτίθενται στο Vive le cinéma! Αυτά είναι διαθέσιμα στη διαδικτυακή πλατφόφρμα του Vive le cinéma!, η οποία περιλαμβάνει επίσης έναν ψηφιακό χώρο που περιέχει πληροφορίες, κλιπ, έγγραφα και κείμενα που σχετίζονται με κάθε σκηνοθέτη.

Οι δημιουργοί της έκθεσης

Οι κινηματογραφιστές-Lucrecia Martel (Νότια Αμερική), Leopold Emmen (Ευρώπη), Lemohang Jeremiah Mosese (Αφρική), Carlos Reygadas (Βόρεια Αμερική) και Jia Zhang-ke (Ασία) κλήθηκαν ο καθένας από αυτούς να κάνει ένα έργο για την έκθεση που εκμεταλλεύεται ο τρισδιάστατος χώρος της γκαλερί παρά η δισδιάστατη οθόνη του κινηματογράφου. Για μερικούς από αυτούς μάλιστα, ήταν η πρώτη φορά που δημιούργησαν μια κινηματογραφική εγκατάσταση που διερευνά τα όρια της δουλειάς τους και της τέχνης του κινηματογράφου γενικότερα.

  • Ο Jia Zhangke, γεννημένος το 1970 στο Fenyang της Κίνας, αντιπροσωπεύει τη φωνή του κινεζικού ανεξάρτητου κινηματογράφου. Ταινίες όπως το Platform (2000) και η Νεκρή Ζωή (2006) βρίσκονται στη διασταύρωση μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, ενώ η κοινωνική παρατήρηση παίζει βασικό ρόλο στις δημιουργίες του. Η πιο σημαντική τεχνική που χρησιμοποιεί είναι το εκτεταμένο πλάνο. Το άτομο αποτελεί μέρος μιας μεγαλύτερης οντότητας, χώρου, κατάστασης ή εποχής. Για το Vive le cinéma! ο σκηνοθέτης δημιούργησε την εγκατάσταση Close-Up, με βάση τις πανταχού παρούσα κάμερες παρακολούθησης.
  • Η Nanouk Leopold και ο Daan Emmen, και οι δύο γεννημένοι το 1968 στο Ρότερντα και κάνουν χωρικές εργασίες μαζί από το 2009 με το όνομα Leopold Emmen. Οι ταινίες τους, ανάμεσά τους το It’s all so Quiet (2013) και Cobain (2018), έχουν προβληθεί σε φεστιβάλ κινηματογράφου στο Βερολίνο, στις Κάννες και στο Τορόντο και φημίζονται για τον συνεπή καλλιτεχνικό τους χαρακτήρα και την συγκρατημένη έκφρασή τους, καθώς και τον τρόπο που ο χώρος και η τοποθεσία καθορίζουν την ιστορία. Στο Filmwork for Eye: 5 Scenes at a Walking Pace, οι Leopold Emmen παρουσιάζουν την πιο συγκροτημένη μορφή κινηματογράφου, χρησιμοποιώντας το φως και τον ήχο για να δημιουργήσουν μια φυσική και χωρική εμπειρία της ταινίας.
  • Η Lucrecia Martel (γεννήθηκε στη Σάλτα της Αργεντινής το 1966) ανήλθε ως κινηματογραφίστρια με την πρώτη της ταινία The Swamp (2001) και πιο πρόσφατα με το παραισθησιακό Zama (2017). Ο χρόνος και ο χώρος στο έργο της είναι ελαστικοί και άπειροι και ο σχεδιασμός του ήχου συχνά καθορίζει την τελική μορφή της ταινίας. Στο The Passage, τη νέα της εγκατάσταση στο Eye, δουλεύει με θερμές εικόνες και φωνές από τη βόρεια Αργεντινή (qom, quechua, aymara, wichi και guarani), γεγονός που συνιστά μια ακόμη προσπάθεια αποκάλυψης της τεχνητότητας της φυλής.
  • Ο Lemohang Jeremiah Mosese, γεννημένος το 1980 στο Χλότσε του Λεσότο, είναι μία από τις πιο συναρπαστικές φωνές του κινηματογράφου στις μέρες μας. Ανήκει σε μια γενιά δημιουργών από την Αφρική των οποίων το έργο αμφισβητεί τα στερεότυπα που περιβάλλουν τον κινηματογράφο της ηπείρου και αναπτύσσει νέες οπτικές εικόνες για τις ιστορίες τους. Η ταινία του This Is Not a Burial, It’s a Resurrection (2019) χρησιμοποιεί υπέροχες και συναρπαστικές εικόνες για να πει την ιστορία της γιαγιάς του, η οποία αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη γη της. Στο Eye παρουσιάζει μια εκπληκτική εγκατάσταση πολλαπλών οθονών που εξερευνά την αναπαράσταση των μαύρων γυναικείων σωμάτων: Σώματα των νέγρων, Θα Σμιλεύσω τον Θεό, Θλιμμένο και Καλοπροαίρετο.
  • Ο Carlos Reygadas, γεννημένος το 1971 στην Πόλη του Μεξικού, γυρίζει ταινίες που είναι διαισθητικές ιστορίες με εκπληκτική ομορφιά για τις ανθρώπινες σχέσεις και το μυστήριο της ζωής. Εμπνευσμένος από τις μυστικιστικές οπτικές εικόνες του Carl Theodor Dreyer και του Andrei Tarkovsky, παρατηρεί τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης. Η πνευματικότητα, η σεξουαλικότητα, η βία και η φύση είναι επαναλαμβανόμενα θέματα στις άλλοτε προκλητικές, άλλοτε αμφιλεγόμενες ταινίες του, όπως τα Japón (2002), Stellet Licht (2007) και Our Times (2018). Εμπνευσμένο από έναν γιγαντιαίο κύλινδρο ταινίας ή μια συσκευή που υπήρχε πριν τον κινηματογράφο, η εγκατάσταση του στο The Eye Machine αντιμετωπίζει τους επισκέπτες του με το δικό τους βλέμμα και με αυτό κάποιου άλλου.

Πώς να δείτε την έκθεση

Το εντυπωσιακό, λευκό κτίριο του μουσείου βρίσκεται στη βόρεια όχθη του ποταμού IJ, απέναντι από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Άμστερνταμ. Επισκεφθείτε την έκθεση, τη μόνιμη παρουσίαση, μια προβολή ταινιών, το μουσείο ή το μπαρ-εστιατόριο με την όμορφη πανοραμική θέα. Ένα μεγάλο μέρος της συλλογής ταινιών του μουσείου αποθηκεύεται στο κέντρο συλλογής του, το οποίο φιλοξενεί επίσης το Eye Study, σε μικρή απόσταση με τα πόδια από το μουσείο.

Για την εγκατάσταση από τον Carlos Reygadas, ισχύουν ειδικές ώρες έναρξης. Την εγκατάσταση μπορείτε να επισκεφθείτε από Δευτέρα έως Πέμπτη στις 12:00, 13:00, 14:00, 15:00 και 16:00. Την Παρασκευή, το Σάββατο και την Κυριακή στις 12:00, 13:00, 14:00, 15:00, 16:00 και 17:00. Μπορείτε επίσης να παραλάβετε ένα δωρεάν εισιτήριο – εάν είναι διαθέσιμο κατά τη διάρκεια της επίσκεψής σας – στην είσοδο της έκθεσης. Παρακαλώ σημειώστε: υπάρχει περιορισμένος αριθμός εισιτηρίων γι’ αυτό πρέπει να κλείσετε νωρίτερα τα εισιτήριά σας μέσα από την επίσημη διαδικτυακή σελίδα του μουσείου. Όλες οι διαθέσιμες πληροφορίες για το πότε μπορείτε να παρακολουθήσετε την έκθεση βρίσκονται στο site.

Το Eye άνοιξε ξανά στις 5 Ιουνίου 2021. Για να γίνει η επίσκεψη όσο πιο ευχάριστη και ασφαλής για τον επισκέπτη και το προσωπικό, υπάρχει μια σειρά μέτρων, τα οποία ελέγχονται συνεχώς σύμφωνα με τις οδηγίες του RIVM, της κυβέρνησης και τα πρωτόκολλα που έχουν συνταχθεί για τον κλάδο.

Πηγή φωτογραφιών: Eye Filmmuseum

Διαβάστε επίσης

Αφήστε μια απάντηση

Copyright © 2024 · #SuperGreeks · Web Design & Development by SuperGreeks