Θα μπορούσε να είναι και η Αντιφασιστική ημέρα των λαών. Τρία χωριά σε τρεις διαφορετικές χώρες ισοπεδώθηκαν. Οικογένειες ξεκληρίστηκαν, όλες για αντίποινα. Την ίδια ημέρα. 10 Ιουνίου. Το ένα χωριό, στην Ελλάδα. Το Δίστομο. Το μαρτυρικό Δίστομο.

Στις 10 Ιούνη του 1944 ο 2ος λόχος του 8ου Συντάγματος της 4ης Αστυνομικής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας Γρεναδιέρων των Ες Ες εξαπολύει την σφαγή, εναντίον των κατοίκων του Διστόμου σε απάντηση της μάχης των γερμανικών στρατευμάτων με τα αντιστασιακά τμήματα του ΕΛΑΣ στο Στείρι.

Η θηριωδία ξεπερνά κάθε νοσηρή φαντασία. Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228 (117 γυναίκες και 111 άνδρες) ανάμεσα τους και 53 παιδιά κάτω των 16 ετών. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες σφαγές που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, την οποία αργότερα η Ομοσπονδιακή Γερμανία την ενέταξε απλά σε πολεμική επιχείρηση για να γλιτώσει τις επανορθώσεις.

Η εκδίκηση για τον θάνατο του χασάπη της Πράγας

Την ίδια μέρα, λίγα χρόνια νωρίτερα και συγκεκριμένα το 1942, το χωριό που μαρτύρησε ήταν το Λίντιτσε, μια κωμόπολη έξω από την Πράγα. Την ημέρα εκείνη, εκτελούνται σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του. 276 άνθρωποι, άντρες, γυναίκες και πολλά παιδιά. Άλλοι 200 θα σταλούν στο στρατόπεδο του Ράβενσμπρουκ, ενώ άλλα 100 παιδιά θα σταλούν είτε σε στρατόπεδα, είτε σε ορφανοτροφεία. Τρεις μήνες μετά άλλοι 250 κάτοικοι του Λίντιτσε θα φύγουν από τη ζωή στο Μάουτχάουζεν.

Η σφαγή ήρθε σε απάντηση των ναζί στην εκτέλεση του Ράινχαρντ Χάιντριχ του διαβόητου δήμιου της Πράγας, δεύτερου στην ιεραρχια των Ες-Ες μετά τον Χίμλερ. Ο Χάιντριχ ήταν αυτός που επινόησε την «Τελική Λύση» στο Βανζέε και εν συνεχεία αυτός που την εκτέλεσε κατά γράμμα με τη δημιουργία στρατοπέδων θανάτου και θαλάμων αερίου όπου τα θύματα πέθαναν ακαριαία από το αέριο Ζάικλον -Β.

Η αντίσταση δεν το άφησε έτσι. Δύο Τσεχοσλοβάκοι κομάντος εκπαιδευμένοι στη Μεγάλη Βρετανία, έπεσαν με αλεξίπτωτο έξω από την πόλη. Έστησαν ενέδρα στον Χάιντριχ τον οποίο «γάζωσαν, ωστοσο το καθίκι δεν πέθανε από τις πληγές του, αλλά από σηψαιμία που του προκάλεσαν τα τραύματα λίγες ημέρες αργότερα.

Την ημέρα της κηδείας του το Λίντιτσε έπαψε να υπάρχει. Ισοπεδώθηκε στην κυριολεξία.

(Αναλυτικά αυτή την ιστοριά παρουσιάζει το εκπληκτικό βιβλίο του Laurent Binet, HhHH (Himmlers Hirn Heisst Heydrich – O Χάιντριχ ειναι ο εγκέφαλος του Χίλερ). Το συνιστώ ανεπιφύλακτα)

Ένα γαλλικό χωριό ισοπεδώνεται

Τέλος το Oradour-sur-Glane. Ένα μικρό χωριό στην κεντρική Γαλλία, το οποίο στις 10 Ιουνίου του 1944 ισοπεδώθηκε από τα Βάφεν Ες – Ες του διοικητή Άντολφ Ντίκμαν.

Ο Ντίκμαν διέταξε όλους τους κατοίκους να συγκεντρωθούν στην πλατεία του χωριού, προκειμένου να εξεταστούν τα δελτία ταυτότητάς τους. Σ’ αυτούς συμπεριλήφθηκαν και έξι άνθρωποι που δεν κατοικούσαν στο χωριό αλλά έτυχε να κάνουν ποδήλατο σε εκείνη την περίοχη, την ώρα που έφτασε η μονάδα των Ες-Ες.

Οι γυναίκες και τα παιδιά κλειδώθηκαν στην εκκλησία και το χωριό λεηλατήθηκε. Οι άνδρες οδηγήθηκαν σε έξι αχυρώνες, όπου είχαν ήδη τοποθετηθεί πολυβόλα.

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες που επέζησαν της σφαγής, οι άνδρες των Ες – Ες άρχισαν να πυροβολούν πρώτα στα πόδια. Όταν τα θύματα δεν μπορούσαν πια να κινηθούν, τους κάλυπταν με πετρέλαιο και τους έβαζαν φωτιά. Μόνο έξι άντρες κατάφεραν να ξεφύγουν. 190 εκτελέστηκαν.

Στη συνέχεια τα Ες – Ες έβαλαν εκρηκτικά στην εκκλησία όπου κλειδώθηκαν οι γυναίκες. Όσοι επιχείρησαν να διαφύγουν μετά την έκρηξη είχαν να αντιμετωπίσουν πολυβόλα. Δεν σώθηκε κανείς. 247 γυναίκες και 205 παιδιά μαρτύρησαν στο σημείο. Αργότερα ο Άντολφ Ντίκμαν ισχυρίστηκε πως η θηριωδία έγινε σε αντίποινα για την αντιστασιακή δραστηριότητα που επέδειξαν οι Γάλλοι στο κοντινό χωριό Tulle και την απαγωγή ενός διοικητή των Ες -Ες, ονόματι Χέλμουτ Καμπφ.

Αρκετές μέρες αργότερα οι μόλις έξι επιζώντες κλήθηκαν να θάψουν τους 642 νεκρούς κατοίκους του Oradour-sur-Glane που είχαν σκοτωθεί μέσα σε λίγες μόνο ώρες.

Μετά τον πόλεμο, ο στρατηγός Σαρλς Ντε Γκολ αποφάσισε ότι το χωριό δεν θα πρέπει να ξαναχτιστεί ποτέ, αλλά να παραμείνει ερείπιο ως μνημείο σκληρότητας που επέδειξε η ναζιστική κατοχή. Το νέο χωριό Oradour-sur-Glane (πληθυσμός 2.375) βρίσκεται πλέον βορειοδυτικά του μαρτυρικού τόπου τα ερείπια του οποίου παραμένουν στη μνήμη όσων θυσιάστηκαν άδικα σε αυτό.

Author: SuperGreeks Newsroom