Οι φόλες στους σκύλους πλήττουν τη χώρα μας από πολλά χρόνια πριν. Είναι μια ακραία και παράνομη πρακτική που συναντάται δυστυχώς ακόμα σε κάποιες περιοχές της Ελλάδος – είναι ένα ακραίο φαινόμενο. Η χρήση φόλας είναι παράνομη και ηθικά απαράδεκτη καθώς προκαλεί άδικο πόνο και θάνατο σε ζώα.

Σε άλλες χώρες της Ευρώπης, οι προσεγγίσεις προς τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων είναι διαφορετικές και συχνά περισσότερο οργανωμένες με επίκεντρο την προστασία και την ευζωία των ζώων. Πολλές χώρες έχουν αυστηρούς νόμους κατά της κακοποίησης ζώων και προωθούν προγράμματα στείρωσης, εμβολιασμού, και υιοθεσίας αντί για την ευθανασία. Επιπλέον, πολλές χώρες έχουν αναπτύξει εκπαιδευτικά προγράμματα για τον πληθυσμό για την κατάλληλη φροντίδα και συμπεριφορά προς τα ζώα και τη σημασία της στείρωσης.

Η εφαρμογή των νόμων και η δημόσια εκπαίδευση είναι κρίσιμα σημεία για τη μείωση του προβλήματος των αδέσποτων ζώων. Σε χώρες όπου οι νόμοι εφαρμόζονται αυστηρά και υπάρχει ισχυρή κοινωνική υποστήριξη για την προστασία των ζώων, δεν υπάρχουν τα φαινόμενα που εμφανίζονται στην Ελλάδα.

Πάμε να δούμε παρακάτω αναλυτικά

Στις χώρες όπως η Γερμανία, η Ολλανδία και το Βέλγιο, οι νόμοι κατά της κακοποίησης των ζώων είναι πολύ αυστηροί και η χρήση φόλας εναντίον ζώων θεωρείται σοβαρό εγκληματικό αδίκημα.

1. Γερμανία: Η κακοποίηση ζώων, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης φόλας, είναι παράνομη. Οι ποινές μπορούν να περιλαμβάνουν πρόστιμα και φυλάκιση, καθώς και την απαγόρευση από την κατοχή ή τη φροντίδα ζώων στο μέλλον. Οι Γερμανοί έχουν επίσης συστήματα καταγγελιών και αρχές που ανταποκρίνονται ενεργά σε τέτοια περιστατικά. Δηλαδή αν παρατηρήσεις κάποια κακοποίηση ζώου, οι αρχές θα το λάβουν σοβαρά υπόψιν.
2. Ολλανδία: Στις Κάτω Χώρες επίσης, η κακοποίηση ζώων αντιμετωπίζεται σοβαρά. Υπάρχουν διαδικασίες για την προστασία των ζώων και συστήματα παρακολούθησης για την πρόληψη της κακοποίησης ζώων. Οι ποινές για τη χρήση φόλας μπορεί να περιλαμβάνουν και εδώ πρόστιμα και φυλάκιση. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν αυτά τα θέματα στην Ολλανδία. Για παράδειγμα, αν υπάρχει μια αδέσποτη γάτα που μπαινοβγαίνει σε ένα εργοστάσιο όπου την ταίζουν οι εργάτες και φροντίζουν όταν είναι εκεί- θα έρθει η οργάνωση που είναι υπεύθυνη για τα ζώα και θα ρωτήσει όλες τις λεπτομέρειες που γνωρίζουν οι εργάτες για τη γάτα – > Θα ρωτήσουν για τη διατροφή, την υγεία της γάτας, τη διάθεση και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Έπειτα θα πάρουν με ασφάλεια τη γάτα ή τον σκύλο και τα μεταφέρουν σε καταφύγιό.
3. Βέλγιο: Στο Βέλγιο, η νομοθεσία για την προστασία των ζώων είναι εξίσου αυστηρή. Τα πρόστιμα και οι ποινές φυλάκισης είναι δυνατά μέτρα κατά των παραβατών, με επιπλέον δυνατότητα απαγόρευσης από την κατοχή ζώων στο μέλλον.

Σε όλες αυτές τις χώρες που ζούμε εδώ, η κοινότητα και οι αρχές είναι πολύ ενεργές στην προστασία των ζώων και η χρήση φόλας είναι κάτι που καταδικάζεται αυστηρά – άρα και δεν υπάρχει περιθώριο καν να σκεφτεί κάποιος ότι θα πετάξει φόλα. Παράλληλα, υπάρχει μεγάλη έμφαση στην εκπαίδευση του κοινού σχετικά με την υπεύθυνη φροντίδα των ζώων και τη σημασία της πρόληψης της κακοποίησης.

Γιατί να πετάει κάποιος φόλες; Πώς εξηγείται ότι ένας άνθρωπος μπαίνει στη διαδικασία να σκοτώσει ένα ζώο;

Η χρήση φόλας εναντίον σκύλων και άλλων ζώων μπορεί να εξηγηθεί από διάφορες κοινωνιολογικές προοπτικές, αναδεικνύοντας συχνά βαθύτερα κοινωνικά και ψυχολογικά ζητήματα:

1. Αίσθημα απειλής ή ενόχλησης: Άνθρωποι που ζουν σε περιοχές με πολλά αδέσποτα ζώα μπορεί να αισθάνονται απειλημένοι από την παρουσία τους λόγω φόβου για επιθέσεις ή μεταδιδόμενες ασθένειες. Η φόλα μπορεί να φαίνεται για κάποιους αλλόφρονες ως μια εξτρεμιστική λύση σε ένα ενοχλητικό πρόβλημα.
2. Έλλειψη εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης: Η άγνοια σχετικά με τις υγιείς και ανθρωπιστικές μεθόδους διαχείρισης των αδέσποτων ζώων μπορεί να οδηγήσει άτομα στη χρήση βάναυσων τακτικών όπως οι φόλες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στη χώρα και για όλα τα ζητήματα είναι η ενημέρωση του κόσμου – υπάρχει άγνοια ενημέρωσης και για αυτό στις περισσότερες αρνητικές λίστες η Ελλάδα είναι στην αρνητική 1η θέση.
3. Κοινωνική ανοχή ή αδιαφορία: Σε περιοχές όπου υπάρχει ανοχή προς την κακοποίηση των ζώων ή όπου οι νόμοι δεν εφαρμόζονται αυστηρά, οι άνθρωποι μπορεί να αισθάνονται λιγότερο αποθαρρυντικοί στο να χρησιμοποιούν φόλες. Στην Ελλάδα ξέρουν ότι και να πετάξουν φόλες και σκοτώσουν 10 γάτες και 2 σκυλιά, το πιθανότερο είναι να μη γίνει έρευνα και να τους αναζητήσουν οι αρχές σοβαρά.
4. Ψυχολογικοί παράγοντες: Η κακοποίηση ζώων μπορεί επίσης να συνδέεται με ψυχολογικά ζητήματα, όπως η ανάγκη για εξουσία, ο θυμός ή η δυσφορία, που οδηγούν κάποιους ανθρώπους να εκδηλώσουν αυτά τα συναισθήματα με βλαβερούς τρόπους. Με κακία δηλαδή.

Κοινωνικά και ηθικά, η χρήση φόλας είναι ένδειξη βαθιάς διαταραχής στην αλληλεπίδραση ανθρώπου και ζώου και απαιτεί συνεχή εκπαίδευση, νομική ρύθμιση και ευαισθητοποίηση για την επίλυσή της.

Γιατί στην Ελλάδα παρότι υπάρχουν σχετικοί νόμοι, συνεχίζεται το πρόβλημα; Ποιες είναι οι λύσεις;

Η διόρθωση του προβλήματος της χρήσης φόλας στην Ελλάδα, παρά την ύπαρξη αυστηρών κανόνων, απαιτεί μια πολυδιάστατη προσέγγιση που συνδυάζει την ενίσχυση της εφαρμογής των νόμων, την εκπαίδευση του κοινού και τη συνεργασία μεταξύ των κυβερνητικών αρχών, των τοπικών κοινοτήτων και των οργανώσεων για την προστασία των ζώων.

Κάποιες προτάσεις:

1. Αυστηρή εφαρμογή των νόμων: Η κυβέρνηση και οι τοπικές αρχές πρέπει να ενισχύσουν τον έλεγχο και την τιμωρία για τη χρήση φόλας. Αυτό περιλαμβάνει την τακτική παρακολούθηση των περιοχών όπου έχουν αναφερθεί περιστατικά, καθώς και την εφαρμογή των προβλεπόμενων ποινών για τους δράστες. Σοβαρή έρευνα για την αναζήτηση των ενόχων – ξέρετε… είναι και αυτοί κανονικοί εγκληματίες. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρεί ζωές, ακόμα και σκύλων ή γάτών.
2. Εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση: Δημιουργία εκπαιδευτικών καμπανιών που να επικεντρώνονται στην αξία της ζωής των ζώων, τη σημασία της φροντίδας τους και τις συνέπειες της κακοποίησης. Προγράμματα στα σχολεία και στους τοπικούς δήμους μπορούν να βοηθήσουν στην αλλαγή αυτής της στάσης και των άθλιων συμπεριφορών.
3. Στείρωση και φροντίδα αδέσποτων: Ενίσχυση των προγραμμάτων στείρωσης, υιοθεσίας και φροντίδας για τα αδέσποτα ζώα. Αυτό μπορεί να μειώσει τον αριθμό των αδέσποτων ζώων και να περιορίσει τις συγκρούσεις μεταξύ ζώων και ανθρώπων.
4. Συμμετοχή της γειτονιάς: Ενθάρρυνση της κοινοτικής συμμετοχής για την προστασία των ζώων και την ανταπόκριση σε περιστατικά κακοποίησης. Οι γειτονιές μπορούν να δημιουργήσουν τοπικά δίκτυα για να προστατεύουν τα ζώα και να αναφέρουν τα περιστατικά κακοποίησης στις αρχές – δυστυχώς, πρέπει να είμαστε και εμείς υπεύθυνοι με όλο αυτό το σοβαρό ζήτημα και να το ξανά δούμε αλλιώς. Είναι αναγκαίο να οργανωθούν και οι γειτονιές.
5. Συνεργασία με οργανώσεις προστασίας των ζώων: Οι κυβερνητικές αρχές μπορούν να συνεργαστούν στενά με οργανώσεις προστασίας των ζώων για να μοιραστούν πόρους, γνώσεις και για να συντονίζουν τις δράσεις τους. Είναι σημαντικό το κράτος να μπορεί να εκπαιδεύσει όλες αυτές τις οργανώσεις.

Η συνολική προσέγγιση πρέπει να είναι ολοκληρωμένη και να στοχεύει στη μεταβολή της κουλτούρας και των συμπεριφορών που οδηγούν στην κακοποίηση των ζώων, ενώ παράλληλα εφαρμόζει τους υπάρχοντες νόμους με αυστηρότητα.

Η Ελλάδα μπορεί να εμπνευστεί από την Ευρώπη και να λύσει το πρόβλημα- ας ξεκινήσουμε με τις λύσεις που υπάρχουν, αλλά ως σήμερα δεν υπάρχει η βούληση στη χώρα μας

Η Ελλάδα μπορεί να εμπνευστεί από αρκετά ευρωπαϊκά παραδείγματα για την αντιμετώπιση του ζητήματος της κακοποίησης των ζώων και της χρήσης φόλας. Ας εξετάσουμε μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα από διάφορες χώρες:

1. Γερμανία – Τοπικά δίκτυα προστασίας ζώων: Στη Γερμανία, υπάρχουν πολλές τοπικές οργανώσεις προστασίας των ζώων που συνεργάζονται στενά με τις κοινότητες και την αστυνομία για να προστατεύσουν τα ζώα και να ενημερώσουν το κοινό για τις συνέπειες της κακοποίησης ζώων. Ειδικά κέντρα εξέτασης των καταγγελιών ενθαρρύνουν τους πολίτες να αναφέρουν τυχόν περιστατικά.
2. Ολλανδία – Προγράμματα εκπαίδευσης στα σχολεία: Η Ολλανδία έχει εντάξει στα εκπαιδευτικά προγράμματα των σχολείων μαθήματα που διδάσκουν τη σημασία της φροντίδας των ζώων και της ανθρωπιστικής συμπεριφοράς απέναντί τους. Αυτό βοηθά στη δημιουργία ενός πιο ευαισθητοποιημένου μέλλοντος πληθυσμού.
3. Βέλγιο – Εθνική εκστρατεία για την κατάλληλη φροντίδα των ζώων: Στο Βέλγιο, υπάρχουν εθνικές εκστρατείες που ενημερώνουν το κοινό για τις ανάγκες και τη φροντίδα των ζώων, ενθαρρύνοντας την υιοθεσία αντί για την εγκατάλειψη ή την κακοποίηση.
4. Σουηδία – Πολιτικές για αδέσποτα ζώα: Η Σουηδία έχει αναπτύξει πολιτικές που επικεντρώνονται στην πρόληψη με προγράμματα στείρωσης και παρέχει υποστήριξη στις τοπικές αρχές για τη διαχείριση αδέσποτων ζώων με ανθρώπινο τρόπο.
5. Φινλανδία – Συνεργασία κυβέρνησης με οργανώσεις προστασίας των ζώων: Η Φινλανδία έχει στενή συνεργασία μεταξύ κυβέρνησης και οργανώσεων προστασίας των ζώων για να εφαρμόζουν τους νόμους και να προωθούν πολιτικές που προάγουν την ευζωία των ζώων.

Αυτά τα παραδείγματα αντικατοπτρίζουν το πώς μπορεί η στρατηγική συνεργασία, η εκπαίδευση, η ενημέρωση και η καλή εφαρμογή των νόμων να συμβάλλουν στη δημιουργία ενός ασφαλέστερου και πιο υπεύθυνου περιβάλλοντος για τα ζώα.

Είναι αναγκαίο τα σχολεία μας να αλλάξουν στην Ελλάδα. Ο τρόπος λειτουργίας τους είναι απαρχαιωμένος και ανεπίκαιρος. Καλύπτει ανάγκες μιας άλλης εποχής.

To Mελάκι στην παραπάνω φωτογραφία σώθηκε από την Ελλάδα, καθώς την μαζέψαμε από το δρόμο και πλέον ζει σε ασφαλές περιβάλλον στην Ολλανδία- ζει το όνειρο.

Author: SuperGreeks Newsroom